Mij zoon Edwin
heeft ook een website. Klik maar op het plaatje.

|

(klik op foto)
De familie van Gemert in 1946 in Drievliet, Den Haag
|

(klik op foto)
De kleinkinderen 1951, Loenensestraat, Den Haag
|

Mijn moeder rond 1917.
Het volgende opzegversje uit haar jeugd over een hondje,
kende ze als dementerend oudje van 84 jaar nog steeds uit haar hoofd, en droeg zij dat graag voor, compleet met gebaartjes.
Inge is zo alert geweest om het versje te noteren voor het nageslacht.
Op 11 maart 1997 is ze op 86 jarige leeftijd overleden.
Het Hondje.
Juffrouw, ik heb thuis een hondje, o zo'n aardig dier,
En als U 't goed vindt, dan breng ik 't eens hier.
Wel zeker m'n beste jongen, ga jij gerust je gang,
Want voor zo'n klein hondje zijn wij volstrekt niet bang.
En des middags kwam ons ventje heel vrolijk in de klas,
En de juffrouw vroeg toen dadelijk, waar nu z'n hondje was.
Hij grabbelde voorzichtig met 't handje in z'n zak,
Alsof hij op moest passen, dat hij het niet brak.
En wat kwam toen tevoorschijn? Een hondje och zo klein,
Maar niet als wij verwachtten, want het was van porselein.
De juffrouw zei: Dat is grappig, wat heb jij ons gefopt,
Nu moet dat hondje vlug weer weggestopt.
|