Hoe het begon

Met fotograferen ben ik omstreeks mijn 20e jaar serieus begonnen (1964). In die tijd had ik een stageplaats in Ispra (Italie, aan het Lago Magiore). Mijn verblijf daar heeft 6 maanden geduurd, van februari t/m juli. Om één en ander van de omgeving en mijn verblijf vast te leggen, heb ik van een Italiaanse collega een 2e hands camera gekocht. Dat was een Agfa Karaat36. Deze balg camera had een zeer lichtgevoelige lens (f: 2) voor die tijd. De sluiter was een Compur-Rapid van 1 sec tot 1/500 sec. Dit zelfde type sluiter werd toen der tijd o.a. ook voor de Rolleicord en Rolleiflex gebruikt. Hieronder een scan van een foto van een bezoek aan Rome (met Pasen). 

De hobby fotograferen is verder ontwikkeld in mijn verkeringstijd. Mijn schoonvader Max Grosse was vooral in zijn jeugd een gedreven amateur fotograaf (zelf ontwikkelen, afdrukken, enz). Toen ik hem leerde kennen was hij in het dia tijdperk beland en fotografeerde hij met een kleinbeeld Leica M3.

(klik op de foto)
Dit is mijn schoonvader Max Grosse op 23 jarige leeftijd. Klik maar op de foto om te zien wat voor foto's hij maakte rond 1938.
Een aantal foto's hebben meegedaan met een fotowedstrijd, waarvan het wedstrijdformulier ook in dit webalbum is opgenomen. Leuk om dat alles te bekijken!

Ik ben mij toen gaan verdiepen in de theorie en praktijk van fotografie. Veel kennis heb ik opgedaan uit diverse fotoboeken. Spoedig ben ik zelf gaan ontwikkelen en afdrukken.
Op het werk ben ik jaren lang lid geweest van de bedrijfs fotoclub, waarvan de meeste tijd als secretaris. Wij hebben heel wat fototochten met de club gemaakt, naar mooie plekjes in ons land en in Duitsland.
De klad kwam in de hobby toen het ouderwetse fotopapier (met veel zilver) vervangen werd door het beruchte PE papier (zie het hoofdstuk "Vergroten"). Langzaam beperkte het fotograferen zich tot het maken van kiekjes van de vakantie en van de kleinkinderen. De hobby fotograferen heeft lange tijd stilgelegen. Het kiekjesmaken met een digitale camera kan je geen hobby fotograferen meer noemen. Natuurlijk lette je wel op compositie, e.d., maar het afwerken in de donkere kamer tot een foto die je zelf mooi vindt, was er niet meer bij.

Maar in 2010 veranderde dat. Kijk maar onder "Spiegelreflex tijdperk".

Camera's

De eerste serieuze camera was dus de Agfa Karaat 36. Een 2e handsje van een collega. 

  Agfa Karaat 36.   Sluiter: Compur Rapid van 1 sec tot 1/500 sec.  Lens:  f: 2 ,  5cm

Doordat Inge van een oom een Rolleicord 6x6 had gekregen, die voorzien was van een kleinbeeld adapter (Rolleikin), werd ik aangestoken om op 6x6 negatieven te gaan werken. Dat heb ik lang volgehouden. De camera die ik gebruikte was een Yashica Mat124G.

 
Yashica Mat124G.   Sluiter: Copal SV van 1 sec tot 1/500 sec. Lens: f: 3,5 ,   8cm

De Rolleicord heb ik ook wel vaak gebruikt.  Met de kleinbeeld adapter (Rolleikin) had je een matig tele-effect, doordat je met een 7,5 cm lens fotografeerde. 
Als verzamelobject heb ik eens een Rolleiflex aangeschaft, die van hetzelfde bouwjaar was als de Rolleicord, maar technisch gezien was die slecht. De Yashica bleef  het gebruikstoestel, samen met de Rolleicord.

   
Rolleiflex/Rolleicord.   Sluiter: Synchro Compur/Compur Rapid van 1 sec tot 1/500 sec. Lens: f: 3,5 ,  7,5 cm

De Leica M3 van mijn schoonvader heb ik heel vaak gebruikt. Fijn toestel, compact, met een Summarit 50mm lens en een Elmar 90mm lens.
Op een gegeven moment heb ik hem laten reviseren (de sluiter liep zwaar; dat grapje kostte fl 750,-). Ook één van de lenzen is schoongemaakt.
Kort daarna kwam het digitale tijdperk eraan en nu liggen deze erfstukken niets te doen.

 
Leica M3   Spleetsluiter: 1 sec tot 1/1000 sec.  Leitz Summarit:  f: 1.5  ,  5 cm.   Leitz Elmar: f: 4  , 9cm

Voor het maken van vakantie kiekjes gebruikten wij lange tijd een Canon Powershot G2 van 4 Megapixels.

Canon zoom lens: f: 2.0-2.5   , 7-21 mm

Eind 2010 ben ik weer begonnen met het oppakken van de hobby en heb ik een spiegelreflex camera aangeschaft. Een Canon met toebehoren.

Vergroten

Als vergrotingstoestel gebruikte ik de Opemus. Dit toestel is geschikt voor kleinbeeld en 6x6 negatieven. Voor beide formaten heb je een eigen vergrotingsobjectief.
Een tweede oude vergroter, die ik eens gekregen heb, is een 6x9 cm vergroter. Werkt ook prima en deze heb ik wel gebruikt voor de 6x6 negatieven. 

Voor leden van de fotoclub heb ik een aantal demonstraties gegeven betreffende kleur vergroten. Voor mijzelf heb ik hiermee nauwelijks iets gedaan (op wat carnaval foto's na). Het was duur, het is veel werk om tot het gewenste resultaat te komen en het is ook nog vervelend werk (proefstroken maken, beoordelen, weer proefstroken maken). De club had hiervoor een ontwikkelmachine. Zonder zo'n ding is het helemaal een rotwerk.
Zwart-wit vergrotingen heb ik heel veel gemaakt. Van het bedrijf kreeg de club wel eens overjarig fotopapier, dat voor de clubleden nog prima te gebruiken was. Veel in de formaten 30x40 cm. Dat was tenminste voordelig vergrotingen maken!

In het zwart-wit vergroten kwam de klad, toen de fabrikanten stopten met het vertrouwde bromide papier (het zilver in dat papier werd te duur). Daarvoor in de plaats kwam polyester papier, dat ook wel PE-papier werd genoemd. Dat was een ellende. Maanden lang ben ik bezig geweest om verschillende soorten te testen. Bagger. Toen kwam men met een papier met variabel contrast (een dure set filters was daarbij nodig). Ook niks. De lol was er wel af.
Een aantal jaren later heb ik nog eens geprobeerd het op te pakken met een nieuw soort papier (Ilford Multigrade). Dat was ook een variabel contrast papier, maar de set filters die ik had was niet geschikt, dus dan maar weer een andere dure set gekocht. Een paar filmpjes heb ik daarmee afgedrukt. Het bleef erg onbevredigend. Dat was dus het einde van deze hobby zelf vergroten en afdrukken.

Gelukkig heb ik nog vele afdrukken op 30x40 cm, die bewijzen hoe mooi het vroeger was.

Spiegelreflex tijdperk

Eind 2010 ben ik weer serieus begonnen met fotograferen.

De uren in de donkere kamer zijn wel definitief voorbij.
Ook het gevecht met stofjes tijdens het vergroten is verleden tijd (naderhand veel retoucheren). Daarom werkte ik vroeger graag met het 6x6 formaat, waarbij je veel minder last had van stofjes dan met kleinbeeld.
Kleuren- en zwart/wit afdrukken maken is nu een klus voor de vakcentrale.

Ook Inge is enthusiast geworden en wil er ook iets meer mee doen dan alleen vakantie kiekjes. Zij heeft zelfs een korte cursus fotografie gevolgd (cadeautje van de kinderen). Klik maar op het portret hieronder.

Mijn webalbums (Leo) volgen later. 

strand van Denemarken (drie generaties vissermannen)